به گزارش تحریریه، تارنمای «کریدل» (The Cradle) نوشت، هجوم شهرک‌نشینان و سرمایه‌گذاران اسرائیلی به قبرس، زنگ خطر را برای قبرسی‌ها و ناظران منطقه‌ای به صدا درآورده است؛ کسانی که در وضعیت امروز لارناکا، بازتابی از گذشته‌ی حیفا می‌بینند. در پس رونق املاک و مستغلات، پروژه‌ای عمیق‌تر از سوی اسرائیل نهفته است: تلاشی برای بازسازی نظم شرق مدیترانه، که در آن قبرس هم دروازه است و هم پایگاه.

پژوهشگر یونانی تئودوسیس پیپیس در مقاله‌ای با عنوان «گسترش اسرائیل به اتحادیه اروپا از طریق قبرس» نوشت: «سرمایه‌گذاری سنگین در شهرهای ساحلی مانند حیفا منجر به کنترل اقتصادی فلسطین شد. حیفا در دهه ۱۹۲۰ بندری کم‌جمعیت بود، مشابه لارناکای امروز. اما با اعلام موجودیت اسرائیل و اخراج فلسطینی‌ها، شهرک‌نشینان یهودی اکثریت جمعیت حیفا شدند. نمونه تاریخی حیفا می‌تواند پیش‌درآمدی باشد بر آنچه ممکن است در قبرس رخ دهد.»

ساکنان محلی از بازار بیرون رانده شده‌اند. زیرساخت‌ها ــ از کنیسه و سوپرمارکت کوشر گرفته تا مدارس خصوصی ــ به سرعت ساخته می‌شوند. همان الگوی استعمار شهرک‌نشینی که در کرانه‌ی باختری استفاده شد، اکنون در پیلا و لیماسول در حال شکل‌گیری است. بسیاری از این مهاجران نه لیبرال‌های سرخورده بلکه صهیونیست‌های پرشور و ثروتمند هستند.

سخنگوی حزب مترقی کار قبرس (AKEL) در ژوئن گفت: «آن‌ها مدارس صهیونیستی، کنیسه و محله‌های محصور می‌سازند... اسرائیل در قبرس در حال ساختن حیاط خلوت خود است و این نمی‌تواند برای ما بی‌اهمیت باشد.»

یادداشت‌های تئودور هرتزل (۱۸۹۹): «برخی می‌خواهند به این جزیره روی آورند که تحت کنترل بریتانیا است و ما می‌توانیم هر زمان وارد آن شویم... اگر تا کنگره بعدی نتیجه‌ای نگیریم، برنامه‌هایمان مانند آب در جزیره قبرس فروخواهد رفت.» او همچنین نوشته بود: «مسلمانان از آنجا خواهند رفت، و یونانی‌ها زمین خود را با قیمت خوب خواهند فروخت و به آتن یا کرت مهاجرت خواهند کرد.»

در بحبوحه‌ی جنگ با ایران و تنش‌های فزاینده، خرید ملک توسط اسرائیلی‌ها در شهرهای ساحلی قبرس شدت یافت. در اوج درگیری، یک پلتفرم املاک قبرسی گزارش داد: «اسرائیلی‌ها فعالانه با دلالان خود تماس می‌گیرند و می‌گویند: "می‌خواهیم به خانه برویم"، یعنی قبرس.

«موجی از شرکت‌ها و افراد با منشأ یهودی/اسرائیلی در سراسر قبرس، از جمله در بخش اشغالی شمال، به‌طور نظام‌مند در حال خرید املاک‌اند، که نگرانی‌های عمومی درباره‌ی پیامدهای این روند را برانگیخته است.» روزنامه The Greek Herald هشدار داده: «اگر این تغییرات بدون کنترل ادامه یابد، ممکن است منجر به از دست رفتن غیرقابل بازگشت هویت باستانی هلنی شود.حاخام اعظم زئِو راسکین قبرس را «درِ پشتی اسرائیل» توصیف کرده است.
طبق پژوهش مؤسسه صلح اسلو، سیاست‌گذاران اسرائیلی، روابط با نیکوزیا را «سنگ‌بنای نظمی منطقه‌ای» می‌دانند که تل‌آویو قصد شکل دادن و حفظ آن را دارد.

پژوهش مرکز موشه دایان دانشگاه تل‌آویو درباره‌ی «جنگ ۱۲روزه ایران و اسرائیل» می‌گوید این اتحاد میان اسرائیل، یونان و قبرس «قوس مدیترانه‌ای» را شکل داده است؛ مسیری راهبردی از اقیانوس اطلس تا اقیانوس هند که نفوذ دریایی جدید اسرائیل را تثبیت می‌کند و شکاف با ترکیه را عمیق‌تر. دولت از رد گزارش‌هایی درباره حضور نیروهای امنیتی اسرائیلی در اطراف حصار فرودگاه لارناکا و در برج کنترل هوایی خودداری کرده است که نشان می‌دهد این گزارش‌ها درست‌اند و جمهوری قبرس امنیت فرودگاه اصلی خود را به نیروهای امنیتی کشور دیگری واگذار کرده است.

اسرائیل اکنون از قبرس برای عملیات اطلاعاتی در شام استفاده می‌کند؛ از جمله انتقال فناوری نظارتی، صدور جاسوس‌افزار از طریق پوشش شرکت‌های قبرسی، و ایجاد «کانال‌های مشترک اطلاعاتی برای هدف‌گیری ایران و محور مقاومت. اگر فرودگاه‌ها و پایگاه‌های قبرس برای هدف قرار دادن لبنان در اختیار دشمن اسرائیلی قرار گیرد، این بدان معناست که دولت قبرس بخشی از جنگ است و مقاومت با آن همچون بخشی از جنگ برخورد خواهد کرد.

نتانیاهو در دیدار ۲۰۲۳ با نیکوزیا گفت: «تمدن غربی در اصل حاصل پیوند فرهنگ یونانی و یهودیت است.»
یک ماه بعد، جنگ ویرانگر اسرائیل در غزه آغاز شد.

اکنون پرسش این است که آیا این منافع مشترک، شکوفایی می‌آورند یا خطر؟

هم‌زمان که شهرک‌نشینان پرچم و ایدئولوژی خود را بر جزیره‌ای با گذشته‌ای زخمی می‌افرازند، قبرس در خطر تبدیل شدن به حیفایی دیگر است.

منبع: کانال مطالعات استراتژیک

پایان/